Tak wiele mówi się o jedzeniu ryb, a w Polsce ich spożycie wciąż jest jednym z najniższych w Europie. Przeciętny Polak zjada ich tylko 13 kg rocznie, co przy przeciętnym Norwegu (40 kg rocznie) czy Portugalczyku (60 kg rocznie) wygląda naprawdę słabo. Dlaczego to takie ważne? Kwas Omega-3 (na który składają się kwasy eicosapentanaenowy zwany EPA i dokozaheksaenowy zwany DHA) znajdują się wyłączenie w rybach, owocach morza i morskich glonach. Natomiast w roślinach takich jak len, konopie, dynia i orzechy włoskie występuje Omega-3, jako kwas tłuszczowy alfa-linolenowy zwany ALA.
Wielonienasycone kwasy tłuszczowe zaczęto odkrywać pod koniec lat dwudziestych ubiegłego wieku. Dowiedziono, że stanowią one niezbędny składnik diety człowieka. W naturze mamy to czynienia z kwasami Omega 3, 6, albo 9. Organizm człowieka bez problemu potrafi wytworzyć kwasy tłuszczowe zbudowane w całości z wiązań nasyconych oraz z jednym wiązaniem nienasyconym (Omega-9). Gorzej wygląda sprawa z kwasami posiadającymi więcej wiązań podwójnych. Dla zachowania równowagi w organizmie człowieka najistotniejsze są kwasy EPA i DHA z grupy Omega-3 i AA z grupy Omega-6. Jeśli stosujesz dietę wegeteriańska czy wegańską Omega 6 masz pod dostatkiem. Jeśli jednocześnie Omega 3 jest u Ciebie w niedoborze, to możesz mieć poważny problem. Według badań Joanny Budwig wynika, że nierównowaga ta jest jedną z głównych przyczyn obecnej epidemii chorób cywilizacyjnych, z nowotworowymi włącznie. (za Pepsi Eliot)
Jaką funkcję w organizmie pełnią kwasy Omega 3? Po pierwsze obniżają ryzyko chorób układu krążenia przez zmniejszenie poziomu trójglicerydów we krwi i spowalniając tym samym tworzenie się blaszek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych. Jedną z superfunkcji jest także redukowanie zakrzepów, które są powodem udarów i zawałów serca. Mają także korzystny wpływ na układ kostny, wzrok i skórę. Istnieją badania, które dowodzą iż niedobory Omega 3 zwiększają ryzyko zachorowania na raka. Jeśli chcesz uniknąć poważnych problemów ze zdrowiem powinieneś suplementować Omega 3 pochodzenia zwierzęcego!
100-gramowa porcja świeżego tuńczyka żółtopłetwego dostarcza 90 miligramów kwasu DHA i 14 miligramów kwasu EPA. A co z rtęcią, której tuńczyk ma podobno najwięcej? W rybach zawarta rtęć występuje w większości w formie metylortęci, czyli bardzo toksycznego związku działającego negatywnie na układ nerwowy. Są jednak określone normy ilości metali ciężkich w rybach, które muszą być spełnione. Tuńczyk z pewnego źródła nie powinien stanowić zagrożenia dla naszego zdrowia, czyli zawartość rtęci nie będzie dla nas zagrożeniem pod warunkiem, że nie będziemy jej przyswajać za często (świeży tuńczyk maksymalnie raz na 2 tygodnie) i będzie robić regularny detox z metali ciężkich (na przykład stosując algi morskie). Omijajcie tuńczyka w puszce, omijajcie w ogóle konserwy, ponieważ żywność z konserw zawiera trujący biosfenol A.
Wiemy już dlaczego trzeba jeść ryby, świeże ryby. Wiemy także, że w przypadku dużych ryb, które w oceanie żyją dłużej, nie powinniśmy spożywać ich częściej niż 2 razy w miesiącu. Zostają mniejsze ryby morskie oraz słodkowodne, można je spożywać nawet 3 razy w tygodniu. Tuńczyka (filet, dzwonko) kupujemy świeżego lub mrożonego. Jego przygotowanie trwa zaledwie kilka minut, zaś walory smakowe są naprawdę unikalne.
Przygotowanie
Rybę umyć, posolić i posypać pieprzem, natrzeć pastą wasabi, skropić oliwą z oliwek i sokiem z cytryny, następnie pozostawić na 20 min. Na patelni rozgrzać oliwę (pomace) następnie smażyć tuńczyka z 2 plasterkami cytryny po 3 min z każdej strony (na dużym ogniu). Mojego tuńczyka podałam z sałatką z pieczonych buraków i sera koziego.
Składniki:
- Stek z tuńczyka o grubości 2 cm
- Pasta wasali
- Oliwa z oliwek do smażenia
- Sól i pieprz do smaku
